က်ဳပ္ေနာင္တရခဲ့တယ္

''က်ဳပ္ ေနာင္တရခဲ႕တယ္''
💔💔💔💔💔💔💔💔
                                              ေကာင္းသိုက္စိုး
                         
(၁)
ငယ္ငယ္ ဆရာေပါက္စဘဝက
အျဖဴအစိမ္းနဲ႕ေက်ာင္းသြားတဲ႔အခါ
လစာ အနည္းဆံုးအလုပ္မို႔ လူေတြ ကဲ႕ရဲ႕တာႀကံဳဖူးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ
ကိုယ့္ေရွ႕မွာ အသက္အရြယ္ျကီးသူေတြကေတာင္
ရိုရိုေသေသနဲ႕ ဆရာေခၚေတာ့
အဲ႕ဒီမွာ သာယာမိတယ္ထင္ပါ့။
                 (၂)
လစာေလးေတြကေျပာင္းလဲလာေပမယ့္ အဆင္ေျပေျပမေနရမထိုင္ရျပန္ပါဘူး။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ က်ဳပ္သားသမီးေတြကို
ေဘးအိမ္က ဖရဲသီးစိုက္တဲ႕ ကိုတင္ညြန္႔ သားသမီးေတြလို ကစားကြင္း လိုက္မပို႕နိုင္ခဲ႕ဘူး။
ရုပ္ရွင္ရံုကို မိသားစုလိုက္ မသြားဖူးခဲ႕ဘူး။
မနက္ ေန႕ ည တစ္ရက္ ၃နပ္ ထမင္းမွန္မွန္ ေကြ်းနိုင္ဖို႔
က်ဴရွင္ထြက္သင္ခဲ႕ရတယ္။
                (၃)
မဆိုးဘူး။ လစာေလးက တစ္သိန္းခြဲေက်ာ္လာတယ္။
က်ဴရွင္သင္တာေလးနဲ႕ဆိုေတာ့ တစ္လ ၂သိန္းခြဲေလာက္ေတာ့ ဝင္တယ္။
သားျကီးက ဆယ္တန္းမို႔ ေဘာ္ဒါေဆာင္ခ တစ္လခ်င္း အရစ္က် တစ္သိန္း သြင္းရေတာ့ က်န္တဲ့ မိသားစုအတြက္ တစ္လစာ တစ္သိန္းခြဲေပါ့. . .။
ဟူး. . .ကုန္ေစ်းနႈန္းေလး က်ရင္ ေကာင္းမွွာ။
                   (၄)
မနက္အေစာ စာထြက္သင္။
မိန္းမျပင္ေပးလိုက္တဲ႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးကို ေက်ာင္းေရာက္မွ ဖြင့္စား။
စားေနတုန္း ဝါဆိုသကၤန္းေၾကး ဆရာတစ္ေယာက္ ၃၀၀၀ တဲ႕ လာေကာက္တယ္။
၂၃ ၂၄ ရက္ ဝန္းက်င္မို႕ ထံုးစံအတိုင္း အိတ္ကပ္ထဲမွာ
ေငြ ၂၀၀တန္ ႏွစ္ရြက္ပဲ ပါတယ္။
လာအလွဴခံတဲ႕ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြကို
''မနက္ျဖန္မွ ထည့္မယ္ သားတို႔ '' လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဟုတ္ကဲ႕လို႕သာ ေျပာသြားေပမယ့္
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အၾကည့္ခ်င္းညွိျပီး ေျပာေနတဲ႕ မ်က္ဝန္းစကားေတြကို ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္။
                      (၅)
သားငယ္က ေျပာတယ္။
အေဖကလည္း ဒီစူပါကပ္ျကီး က စုတ္ေနပါျပီတဲ႔။
သားလည္း ေနာက္ကလိုက္ရတာ ဖင္က်ိန္းေနျပီတဲ႕။
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသား လူပ်ိဳေပါက္မို႔ ထင္တယ္။
သားငယ္က က်ေနာ္နဲ႕အတူ စူပါကပ္ဆိုင္ကယ္အိုေလးက္ုိစီးျပီး လိုက္ရတာ သိပ္မေပ်ာ္ေတာ့သလိုပဲ။
အင္း . . .။
                      (၆)
သားငယ္ ဆိုင္ကယ္စီးသင္ေနတယ္။
ရုပ္ဆိုးဆိုင္ကယ္ secondေလး ျကိုးစားဝယ္ခဲ႕တယ္။
ေဘးအိမ္က ကေလးေတြ စကူဖီေတြ ကလစ္ေတြ တစ္ေယာက္တစ္စီး စီးေနခ်ိန္မွာ က်ဳပ္သားႏွစ္ေယာက္အတြက္ ရုပ္ဆိုးဆိုင္ကယ္secondေလးတစ္စီးကိုပဲ
က်ဳပ္မွာ မနည္း ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္တယ္။
ဟုတ္တယ္။
က်ဳပ္တာဝန္မေက်ဘူးလား ဗ်ာ . . ေနာ္။
                 (၇)
စနစ္ေတြ ေျပာင္းလာတယ္။
လူမႈေရးေတြ ေျပာင္းလာတယ္။
ေခတ္ ဆိုတဲ႕ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ
က်ဳပ္ကို သိပ္မေလးစားေတာ့ဘူး။
လက္အုပ္ခ်ီျပီး မဂၤလာပါဆရာျကီးလို႔ နႈတ္ဆက္သူေတြ မရွိေတာ့ဘူး။
ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕က လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ဆတ္ခနဲ ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။
က်ဳပ္ကို သူတို႔ဆရာအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳတာထင္ပါရဲ႕ေလ။
                     (၈)
ဒီေန႔ ေက်ာင္းမွာ ခံုဖြဲ႕စစ္တယ္။
အမႈက ေက်ာင္းသားကို ရိုက္လို႕။
ဝါးျခမ္းျပားနဲ႕ ၂ခ်က္ရိုက္ျပီး ဆံုးမလို႕။
လက္ညိွဳးေငါက္ေငါက္ထိုးျပီး ေအာ္ဟစ္ေနတဲ႕ မိဘႏွစ္ေယာက္ရယ္ ေက်ာင္းအုပ္ရယ္ ေက်ာင္းေကာ္မတီဆိုတဲ႕ အရပ္ထဲကလူေတြရယ္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဆရာတခ်ိဳ႕ေရွ႕မွာ က်ဳပ္ အရွက္ကြဲခဲ႔တယ္။ 
''စာလုပ္တာ မလုပ္တာ သူ႔ကိစၥ
ဘယ္ေတာ့မွ  မရိုက္နဲ႕''
နားထဲက မထြက္ဘူး. . .။
                  (၉)
''သား ေျခသလံုးေတြ ေဆးလူးဖို႔ ဒဏ္ေျကေဆး ပို႔ေပးပါ''
သားျကီး ရဲ႕ ဟင္းဘူးမွာ ပါလာတဲ႕စာရြက္ေလး။
ညေန သားျကီးကို သြားေတြ႕ရင္ ေဆးမေမ့ဖ္ု႔ိ
မိန္းမျဖစ္သူကို သတိေပးရတယ္။
''ပံုဆြဲတာ မလွလို႕ ေဘာ္ဒါက ဆရာက ရိုက္တာ
နည္းနည္းေတာ့ မ်ားတယ္ေတာ္ ''တဲ႕။
''ဘယ္ဆရာက ရိုက္ခ်င္မွာလဲ ေတာ္ေစတတ္ေစခ်င္တဲဲ့ေစတနာေနာက္က အမွားေလးပါကြာ''လို႔ မိန္းမကို ေသခ်ာရွင္းျပရတယ္။
                  (၁၀)
''အခမဲ႕ပညာေရး လား အလကားပညာေရးလား
မသဲကြဲဘူး''

''ဟဲ႕ သား ဆရာမက ရိုက္ရင္ အေမ့ျပန္ေျပာေနာ္
ငါ့သားထိလို႕ကေတာ့ အကုန္ အျပဳတ္ပဲ''

''ဆရာတို႕ စာသင္တာ ခနထားျပီး ဒီစာရင္းေတြ အျပီး လုပ္ပါ''

''အာစရိယပူေဇာ္ပြဲေျကး ငါးရာ ဟုတ္လား
အမေလး ငတ္လိုက္ျကတာ မေျပာခ်င္ဘူး''

''နင္တို႔ေက်ာင္းကစာ ေနာက္မွလုပ္
က်ဴရွင္စာက အေရးျကီးတယ္
က်ဴရွင္ဆရာျကီးက စာမျပီးရင္ ရိုက္မွာ''

''ဒါဆို သူ A ရ ရင္သားလည္း A ရမွာ ေပါ့ေနာ္ အေဖ
ရွယ္ပဲ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ စာက်က္မယ္''

ဒီနွစ္ပိုင္းထဲ ႀကားလာရတဲ႕ မိဘ ဆရာ ေက်ာင္းသား ေတြရဲ႕ စကားသံေတြ. . .။
က်ဳပ္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး. . .။
                       (၁၁)
သားႀကီး က 3D နဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္တယ္။
အမွတ္ ၄၈၀ အတိနဲ႕။
ေတာ္ေသးတယ္ အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ အထက္တန္းျပလစာ တန္းရမယ့္ B Ed အမွတ္ေလးမီလို႔ လို႔ စိတ္ထဲ ေက်နပ္စြာေတြးမိတယ္။
''သား ဘာလုပ္မလဲ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ''
က်ဳပ္ေမးေတာ့ သားႀကီးက
''သား ဘာပဲ လုပ္ရ လုပ္ရ ေက်ာင္းဆရာေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူးအေဖB.Ed မတက္ပါရေစနဲ႕'' တဲ႕။
''ဟုတ္တယ္  အေဖ့
အကို႕ကို အေဖလို ေက်ာင္းဆရာမလုပ္ခိုင္းပါနဲ႔
မမိုက္ပါဘူး အေဖရာ''
အငယ္ေကာင့္ စကား။
က်ဳပ္ ေတြေဝခဲဲ့တယ္။
ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝ ခါးသီးလြန္းတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မသိခ႕ဲဘူး။
သားေတြရဲ႕အေတြးကို က်ဳပ္မသိခဲ႕ဘူး။
ေတာက္ေလွ်ာက္မသိခဲ႕တာ။
က်ဳပ္ ဘဝ 
က်ဳပ္ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းခဲ႕ရတာေတြ
သားေတြ ဘယ္ေလာက္ သိမ္ငယ္ခဲ႕ရမလဲ။
ဒီစနစ္ ဒီေခတ္ထဲ က်ဳပ္သားေတြကိုေကာ
က်ဳပ္လို ထပ္ အျဖစ္ခံမလား။
                    (၁၂)
သားႀကီးက ဘူးသီးေတာင္က တပ္ရင္းတစ္ခုမွာ။
အိမ္ေထာင္က်ျပီးေနျပီ။ ေျမးမေလးေတာင္ အခါလည္ျပီတဲ႕။ ဒီႏွစ္ အဲ႕ဘက္မွာ မျငိမ္းခ်မ္းေတာ့
ေဒသထြက္ခြါခြင့္က မရလို႔ ေနာက္နွစ္မွ အလည္လာမယ္တဲ႕။
သားငယ္ေလးကလည္း သူ႔အိမ္ေထာင္နဲ႕သူ။
သူကေတာ့ ေျမစာရင္းရံုးမွာ စာေရး လုပ္ေနေလတယ္ေလ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း စလယ္ဝင္အိုးေလးဆိုတဲ႕
သီခ်င္းက က်ဳပ္နဲ႕ က်ဳပ္မိန္းမ ဖို႔ ျဖစ္လာတာပါပဲ။
သူတို႔ေလးေတြ အဆင္ေျပေနတယ္ဆိုရင္
က်ဳပ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။
က်ဳပ္သာ ခုထိ အိုစာမင္းစာမရွိ မေျပေသးတာ။
က်ဳပ္ ပါးေရေတြတြန္႔စျပဳေနတဲ႕ က်ဳပ္မိန္းမကို ျကည့္ျပီး အားနာမိတယ္။
                     (၁၃)

က်ဳပ္ ပင္စင္လည္း နီးပါျပီ။
လက္ထဲမွာ ၁ေသာင္းေက်ာ္ ရွိတယ္။
ပင္စင္ဆုေငြေလး လံုးကနဲ ရ ရင္ေတာ့
အေဖခ်န္ခဲ႕တဲ႕ ရြာက ဝို္င္းကြက္ေလးထဲ
သံုးပင္အိမ္ေလးေဆာက္နိုင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။        ။
                              ေကာင္း သိုက္ စိုး - ေကာင္း (မႏၲေလး)