ေလာကျကီးက သိပ္ခက္တယ္

ေလာကျကီးက သိပ္ခက္တယ္

သိပ္ခက္တယ္ ေမာင္....
ေလာကႀကီးက သိပ္ခက္တယ္

မ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔ရွင္သန္ေနတဲ့ ေလာကႀကီး
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈေတြ ႀကီးစိုးေနတဲ့ေလာကႀကီး
တရားမွ်တမႈ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ေလာကႀကီး
ကိုယ္သိပ္မြန္းၾကပ္တယ္ ေမာင္.......

အဲ့လိုနဲ႔ ကိုယ္ဟာ မွန္ေတြကို ခ်စ္တတ္လာတယ္ 
မယံုၾကည္ရတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ မွန္ေတြဟာ ကိုယ့္ယံုၾကည္ရာပဲ
မွန္ထဲက ကိုယ့္ကို အျပင္ကကိုယ္ရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ဝမ္းနည္းမႈေတြ စိတ္ခ်လက္ခ်ေျပာျပႏိုင္တယ္
ကိုယ္သိပ္အပ်င္းေျပတယ္ ေမာင္
ေမာင္မရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မွန္ေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အေဖာ္ပဲ
မွန္ေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ထြက္ေပါက္တစ္ခုပဲ ေမာင္.......

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလာကႀကီးနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ေဝးကြာလာတယ္
ေလာကႀကီးက ကိုယ့္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို ေမ့ပစ္လိုက္ၾကတယ္
ကိုယ့္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ လိုအင္ေတြဆိုတာလည္း တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရတယ္ 
တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္း ဘာလိုခ်င္မွန္းမသိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိပ္သနားမိတယ္ ေမာင္.....

ေလာကႀကီးက ေမ့ပစ္ထားတဲ့ကိုယ့္မွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတယ္ဆိုတာ အံ့ၾသစရာေတာ့ သိပ္မရွိပါဘူး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ကိုယ္ဟာ တစ္ခါမွမသိကၽြမ္းဖူးတဲ့သူစိမ္းေတြလိုပဲ ေမာင္.....

ေလာကႀကီးက ကိုယ့္ကိုသတိျပန္ရဖို႔အတြက္ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း လူမသိသူမသိ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခ်င္မိတယ္
အဲ့လိုလုပ္မွ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္သူေတြမ်ားဝမ္းနည္းေပးၾကမလဲ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ဘယ္သူေတြမ်ား သတိတရေျပာေနၾကမလဲဆိုတာ သိႏိုင္မယ္လို႔ ကိုယ္ယူဆမိတယ္ ေမာင္......

တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း ကိုယ့္ကို ေႏွာင္ဖြဲ႕ေနတဲ့ ႏြယ္ပင္ေတြကိုျဖတ္ပစ္ၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္ကေလးပဲ ျဖစ္ခ်င္မိတယ္
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း ကိုယ့္ရဲ႕သနားၾကင္နာတတ္တဲ့စိတ္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး လူပီပီသသ အတၱႀကီးပစ္ခ်င္တယ္ ေမာင္.......

ေလာကႀကီးက ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္ခက္တယ္ ေမာင္.....

Just an essay....

မအိသဥၨာေက်ာ္

ေလာကျကီးကသိပ္ခက္တယ္ေမာင္